Voor het smeden van de Epekeina-kan begin ik met
een zilveren plaat van 3mm dik en een diameter van 35 cm,
die ik eerst goed gloei.
Met zo'n dikke plaat duurt dat natuurlijk heel wat langer dan met een dun plaatje.
Op een aambeeld diep ik het zilver met een bolhamer uit,
zodat ik het met een penhamer over de doorn (punt) van het aambeeld kan strekken.
Dat strekken doe ik vervolgens rustig, langdurig en heel gelijkmatig
om te voorkomen dat het in dit stadium scheef gaat.
Het zilver stulpt nu gestructureerd omhoog.
Ook hier is regelmatig gloeien belangrijk.
Daar het zilver niet alleen wordt vervormd maar ook dunner wordt gesmeed,
wordt het sneller hard.
Rustig en gecontroleerd smeed ik verder.
Per smeedronde vervorm ik het zilver heel weinig en smeed ik het dunner,
het zogenaamde strekken..
Het handvat (de uitgesmede vorm) wil ik licht gebogen hebben.
Dit kan niet door het eenvoudigweg te buigen, dus moet ik het smeden.
Ik doe dit door de buitenkant van de kromming
meer uit te smeden dan de binnenkant.
Nu is het tijd om de buitenkant te strekken, en in te trekken
Met een intrekhamer smeed ik aan de onderkant draaiend
van binnen naar buiten.
Ook hier blijf ik de kan tussendoor gloeien.
Daarbij probeer ik het zilver niet heter dan 600 graden Celsius te laten worden.
Hier begint de zijkant omhoog te komen.
Het handvat is 33cm hoog en heeft een wanddikte van 1mm.
De zijkant is hier nog ruim 2mm dik.
De buitenkant is hier al aardig op hoogte,
maar moet nu verder worden ingetrokken.
Het aambeeld en de bankschroef waarin ik de staak heb
waarover de buitenkant wordt gesmeed.
Nog steeds moet ik regelmatig gloeien.
Mijn gloeistenen liggen op een draaischijf zodat ik de kan
rustig kan ronddraaien en gelijkmatig kan verwarmen.
Bijna klaar!
Deze kan heb ik niet geplaneerd met een planeerhamer,
maar strak gesmeed met een intrekhamer.
Het strak smeden met een intrekhamer geeft hem een mooie egale,
golvende structuur.
Foto's Willem Tredgett.©
|
